Prolog :3

  Mam na imię Alex Nowak. Jestem zamknięta w sobie i nieśmiała. Nie lubię kontaktów z innymi ludźmi. Siostra Margaret regularnie zabiera mnie do psychologa. Nie wiem po co, przecież to nie zwróci życia moim rodzicom .. Zginęli w katastrofie lotniczej gdy miałam 17 lat. Moja siostra ,,pozbierała się” po ich stracie, ale ja nie. Nasza kuzynka Natalia zabrała nas pod swój dach. Wcześniej z Mag mieszkałyśmy w Polsce, ale po przeprowadzce do Natalii musiałyśmy przenieść się do Londynu.       Rodzice wtedy lecieli odwiedzić moją chorą babcię do Szwecji. Była burza. Mówiłyśmy im z siostrą , żeby nie lecieli, ale oni nas nie słuchali. Nie wiem co się z nimi potem stało , pamiętam tylko telefon i słowa ,,Pani rodzice nie żyją..’’ . Od tamtego czasu unikam kontaktów z innymi ludźmi.

  Po przeprowadzce zerwałam również z moim chłopakiem. Nie chodziło mi o związek na odległość, bałam się, że następnego dnia znów usłyszę telefon i słowa ,,Pani chłopak nie żyje” wtedy myślałabym o samobójstwie. Zresztą. Myślałam już o tym, ale boję się. Boję się popełnić to cholerne samobójstwo ! Z domu wychodzę najrzadziej jak się da. Całymi dniami potrafię siedzieć przed komputerem i słuchać smętnych piosenek. Siostra, kuzynka, a nawet przyjaciółka mówią coś, że jestem młoda i nie mogę sobie zmarnować życia, że życie toczy się dalej. Ale dlaczego właśnie JA straciłam rodziców ? Dlaczego nie ktoś inny ? Te pytania cały czas chodzą mi po głowie.

  Pewnego dnia kuzynka kazała mi iść do sklepu po jakieś alkohole . Niechętnie zwlokłam się z łóżka i zrobiłam z siebie człowieka. Wzięłam od Natalii pieniądze i poszłam do sklepu . Spotkałam Jessice. Pogadałam z nią trochę i kontynuowałam drogę do sklepu. Od domu spacerkiem jest tylko 5 minut drogi, więc luz. Nie wiedziałam wtedy jeszcze, że te 5 minut okażą się tak istotne w moim nędznym życiu...

_____________________________________

Nie wiem czy ktoś to przeczyta, ale mamy prolog ;]. Krótki, bo krótki, ale zawsze coś na początek. 

W tym tygodniu powinien pojawić się 1. rozdział.